فرامرز پیلارام چهرهای شناخته شده در میان موج نوسنتگرایی هنرمندان دهه ۱۳۴۰ ایران است، که تأثیر بسزایی در شکلگیری مفهومی تازه در گستره نقاشیخط مدرن داشته است. پیلارام در آثار اولیهاش، نقشمایههای هندسی را در تلفیق با فرمهای فیگوراتیو، عناصر معماری مذهبی و نقش مهرهای کتیبهدار دستمایه کار خود قرار داد – که این مجموعه از منظر نشانهشناسی هنر شیعی قابل بررسی هستند – اما در ادامه و در مسیر جستوجوهایش به سراغ فرمها و ترکیببندیهای حروف نستعلیق و شکستهنستعلیق در خوشنویسی ایرانی رفت.